İSTANBUL...

Bir , iki , üç 

Bitmiyor ve  bitmeyecek gibi.

Bir yandan her gün korkuyla yaşamaya çalışmak , yanı başımda atılan füzelerin sesini duymak , kapalı olan yollar nedeniyle burada sıkışıp kalmak , Kendini iyice göstermeye başlayan sorunlar ki ilki sanırım gıdasız kalmamız,

Diğer yandan güzel ülkemin taa diğer ucundan gelen acı haberler.

Televizyonda izlerken bir an unuttum arkamdaki top tüfek seslerini ve içim kan ağladı kilometrelerce uzağımdaki canım İstanbul' a ,

Öncesinde Ankara ' ya  ,

Acaba yarın nereye belli değil.

İnşallah bu son olur .

İnşallah uyandığımızda bunu yapanlar yok olur.

İnşallah Allah 'ın sonsuz rahmeti tecelli eder ve bu durumdan kurtuluruz.

Diyecek söz kalmadı....